معنی فلک آوازه - جستجوی لغت در جدول جو

لغت نامه دهخدا

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما

(مَ لَ زَ / زِ)

به معنی بلندآوازه باشد که مرد مشهور و معروف است. (برهان) (آنندراج). بلندآوازه و مشهور و معروف. (ناظم الاطباء)

(بَ / بِ / بُ دَ / دِ)

فلک نوازیده. فلک نواخته. شخص بی لیاقت که بسبب پیشامدهایی به دولت رسیده و خود را گم کرده باشد. (فرهنگ فارسی معین)

بلند آوازه بلند آوازه مشهور

نو کیسه شخصی بی لیاقت که به سبب پیشامدهایی به دولت رسیده و خود را گم کرده باشد

((~. نَ))

خوش اقبال، کسی که سرنوشت به او روی خوش نشان داده